Əkinçi Qoyma özünü tülkülüyə, adə, əkinçi! Bir üzrlə hər gündə gəlib durma qapımda, Yalvarma mənə, boynunu gəc vurma qapımda, Gahi başına, gah döşünə vurma qapımda, Ləğv olma, ədəb gözət bu məvadə, əkinçi! Lal ol, a balam, başlama fəryadə, əkinçi!
Xoş keçmədi il çöllüyə, dehqanə, nə borcum? Yağmadı yağış, bitmədi bir danə, nə borcum? Əsdi qara yel çəltiyə, bostanə, nə borcum? Getdi mənə nə fəhləliyin badə, əkinçi! Lağ-lağ danışıb başlama fəryadə, əkinçi!
Aldı dolu eldən səru samanını, neylim? Yainki çəyirtkə yedi bostanını, neylim? Verdin keçən il borcuna yorğanını, neylim? Ol indi palas satmağa amadə, əkinçi! Lal ol, a balam, başlama fəryadə, əkinçi!
Söz açma mənə çox çalışıb, az yeməyindən, Canın bəcəhənnəm ki, ölürsən, deməyindən! Mən gözləmənəm, buğda çıxar, əvr bəbəyindən! Çəltik də gətir, arpa da, buğda da, əkinçi! Yoxsa soyaram lap dərini, adə, əkinçi!
Sən hey de “Yoxumdur” – çıxarib canını allam! Vallahi ovub dideyi-giryanını, allam! Şallağə tutub pərkəri-üryanını, allam! Öz halını sal indi özün yadə, əkinçi! Lağ-lağ danışıb başlama fəryadə, əkinçi!
Cütcü babasan, buğdanı ver, darı yeyərsən, Su olmasa, qışda əridib qarı yeyərsən, Daşdan yumuşaq zəhr nədir, marı yeyərsən, Öyrəşməmisən ət-yağa dünyadə, əkinçi! Heyvan kimi ömr eyləmisən sadə, əkinçi!
Lakin mənim insanlıq olub vəzi-mədarım, Bəyzadəyəm, asayişədir cümlə qərarım, Meysiz, məzəsiz, bitməz olur şamu nəharım; İştə belədir haləti-bəyzadə, əkinçi! Bəyzadələrin rəsmi budur, adə, əkinçi!
İnsan olanın cahü cəlalı gərək olsun, İnsan olanın dövləti, malı gərək olsun, Hümmət demirım, evləri ali gərək olsun; Alçaq, ufacıq daxmanı samanmı sanırsan?! Axmaq kişi, insanlığı asanmı sanırsan?!
Hər məclisi-alidə soxulma tez arayə, Sən dur ayaq üstə, demə bir söz ümərayə, Caiz deyil insanca danışmaq füqərayə, Dövlətlilərin kəndini yeksanmı sanırsan?! Axmaq kişi, insanlığı asanmı sanırsan?!
Fəqr ilə ğina əhlinə kim verdi müsavat? Mənadə də, surətdə də var buna münafət, Öz fəzlini pulsuz edəməz kimsə isbat, Bu mümtənəi qabili-imkanmı sanırsan?! Axmaq kişi, insanlığı asanmı sanırsan?!
Get vur çəkicin, işlə işin, çıxma zeyindən, Məqsud müsavat isə ayrılma ceyindən, Var nisbətin ərbabi-ğinayə nə şeyindən? Bir abbasi gün mzdunu milyanmı sanırsan?! Axmaq kişi, insanlığı asanmı sanırsan?!
Vay, vay! Deyəsən bəşər deyil bu! Bir şəklə uyan təhər deyil bu! Allahı sevirsən, ər deyil bu! Ərdodu, qabandı, qoyma, gəldi! Didarı yamandı, qoyma, gəldi!
Ol gən ki, adaxladız, utandım, Olandı, dediz, ərin inandım, Ər böylə olurmuş?! İndi qandım; Xandostu amandı, qoyma, gəldi! Kirdarı yamandı, qoyma, gəldi!
Qorxdum, ay aman, yarıldı bağrm, Bir nazik ipə sarıldı bağrım, Gup-gup döyünüb darıldı bağrım, Canım oda yandı, qoyma, gəldi! Kirdarı yamandı, qoyma, gəldi!
Dudkeş kimi bir papaq başında, Ağ tükləri bəllidir qaşında, Gərçi qocadır – babam yaşında, Amma sodamandı, qoyma, gəldi! Kirdarı yamandı, qoyma, gəldi!
İyrənmişəm ağzının suyundan, Qətran qoxusu gəlir boyundan, Lap doğrusu qorxmuşam xoyundan, Bir əfi ilandı, qoyma gəldi Kirdarı yamandır, qoyma, gəldi!
Ürəfa marşı İnteligentik, gəzərik naz ilə, Ömr edərik nəşeyi dəmsaz ilə, Həftədə bir dilbəri tənnaz ilə, Həmdəm olub işləri sahmanlarıq Ay bərəkallah, nə gözəl canlarıq!
Xoşlamırıq bir para nadanları, Şiveyi nisvani müsəlmanları, Neyləyirik Fatma, Tükəzbanları? Annaları, Sonyaları yanlarıq Ay bərəkallah, nə gözəl canlarıq!
Bir para biəqlü fərasət bizə, Eyləyir isnadi qəbahət bizə, İstəyir etsin də nəsihət bizə, Bir bunu qanmır ki biz irfanlarıq! Ay bərəkallah nə gözəl canlarıq!
Kimsəyə yox dəxli ki, biz işrəti, Xoşlayırıq, boşlayırıq külfəti, Guşeyi qəsdində olan ləzzəti, Xaneyi viranda haçaq anlarıq? Ay bərəkallah, nə gözəl canlarıq!
İnteligentik bu ki böhtan deyil, Türki danışmaq bizə şayan deyil, Türk dili qalibi irfan deyil, Biz buna qail olan insanlarıq… Ay bərəkallah, nə gözəl canlarıq!
Türk qəzeti versə də əqlə ziya, Mən onu almam əlimə mütləqa, Çünki müsəlmanca qonuşmaq mana, Eybdir! Öz eybimizi anlarıq! Ay bərəkallah, nə gözəl canlarıq!
Yox işimiz məcməi islam ilə, Püxtə nasıl söhbət edər xam ilə, Çünki klublarda sərəncam ilə, Hər gecə bir mətləbi ünvanlarıq! Ay bərəkallah, nə gözəl canlarıq!
Əfsus, səd əfsus sənə, ey gözəl islam! Kimlər sənə gör indi tərəfdar olacaqdır! Baş saçlı, ayaq çəkməli, mırt mırt danışanlar! Din qədri bilib mömini dindar olacaqdır!
Mənim bir yurdum vardı- dörd fəsildə rəngbərəng, Zaman həmən zamandı, çağlar o çağlar idi, Davaya yollananda əlimdə bircə tüfəng, Bir də evdə xəbərsiz üç uşağım var idi…
O zaman ölməmişdik, onda bu yurdda vardıq, Dosta dəyər göstərib, düşməni qovlayardıq, Uşaqkən nə maraqlı oyunlar oynayardıq, Şərtləri qəsdən pozub ağlamağım var idi…
Gör necə həsrətdəyəm, sanki çatışmır havam, Gözüyaşlı gözləyir soyuq ocaq, boş yuvam, Mənim orda gör neçə dost-tanışım, əqrəbam, Böyük, barlı-bəhərli, gözəl bağım var idi…
Biz ölüncə savaşdıq, hər şeyi aldıq gözə, Düşündük qorumasaq, Vətən haramdır bizə, İndi məzarım belə sanki dönüb məhbəsə, Bir vaxtlar qoruduğum bir torpağım var idi.
Adına həsrət ölən neçə gözdən yaş gələr, Oğul, ruhum inciyir, haçan bu savaş gələr?… Hərəyə öz yuvası doğma gələr, xoş gələr, Mənim də bu dünyada Qarabağım var idi…
Bu gözəli kim incidib, ay Allah? Gözlərindən bıldır-bıldır yaş gəlir… Ha səkdirir, ha gizlədir nəzərin, Fırlanır yenə də mənə tuş gəlir… * * * İslaq baxışları dopdolu, çim naz, Hər şeydə fayda var, əgər olsa az, Bunu da dəftərin bir küncünə yaz, Hər nəyi boş versən qəlbə xoş gəlir… * * * Ustacın sözünü boş verən sənəm, Çarpış, xırman yerin qoy olsun sinəm, İslat, yaxalığım qoy olsun su, nəm, Hər yeni doğulan gözü yaş gəlir… 21.06.2019. Bakı. (20:00)
